w szkockiej gminie świętowano jak co roku.
Na wzgórku, pod czapami liści, mrugnały światełka zniczy i świeczek w wieczornych ciemnościach, podobnie jak swoim okienkiem, jakby zapraszając przemarzniętych przechodniów mrugało okienko ściepy.
Na ściepie siedzieli sierżant Ross i kapral RAF-u Dziadul, męcząc się nad dziennym raportem.
- Czy stwierdziliście jakieś nowe dowcipy żydowskie na rewirze? - spytał sierżant, zawieszając długopis nad odnośną rubryka.
Dziadul zajrzał do podręcznego notatnika.
- Melduję, że żarty żydowskie jakby wygasły, za wyjątkiem piosenki "Ta Dorotka, ta malusią, tańcowała dokolusia", śpiewanej przez dzieci z inspiracji przedszkolanki Pyzol.
- To co, że Dorotka? - zdziwił się Ross.
- Że Dorotka to nic, ale że dokolusia. Przecież jeżeli tańcowała dokolusia, to dokolusia czegoś okrągłego, a co sierotka może mieć okrągłego, jak nie Mace?
- Sierotką może mieć różne rzeczy okrągłe, w zależności od wieku, tym niemniej, kapralu, zasugerujcie towarzyszce Pyzol, żeby zmieniła tekst na jakąś inna figurę geometryczną, dla przykładu "Ta Dorotka w swojej chacie tańcowała po
kwadracie",
lub też "Ta Dorotka w sukni ślicznej posuwała się po stycznej".
- Może nie "posuwała", tylko "poruszała się po stycznej"? Zasugerował Dziadul, uczulony na wszelkie drastyczności od cza­su, gdy ksiądz Natanek poparty przez Jana Dobraczynskiego spowodował wycofanie ze szkół podręcznika wychowania
seksualnego, co bardzo podniosło ogólna moralność, równolegle ze wzrostem ilości skrobanek.
- A teraz - powiedział sierżant, podpisawszy raport - powiedz­cie no, mój Dziadulu, czy rozwiązaliście zagadkę znikającej poezji z witryny Magdaleny Nawrockiej?
- Myślę, że tak. Mówił pan, że poezja znikała bez śladu, w ciągu jednej nocy, ku ogólnemu ubolewaniu?
- Ku ogólnemu, gdyż miała wspaniały smak i zapach.
- Ten smak przypomniał się panu po kilku miesiącach, w trakcie picia bimbru braci Karamazow?
- Tak... - zgodził się markotnie Ross, widząc że kapral jest na właściwym tropie.
- Rzeczywiście, jak się okazało, bracia Karamazow wykupywali cały plon na pniu i spławiali go przepływającą przez sąd rzeczka Smredena Voda, ta sama, która Czesi spuszczają nam za darmo mazut. Z tego mazutu i tej poezji powstał ów szlachetny
samogon, będący zresztą jedynym udanym produktem koprodukcji polsko-czeskiej.
- Dodałbym tu jeszcze wytrucie naszych lasów w Sudetach, dzięki czemu bardzo poszerzył się areał tamtejszych pastwisk! - dorzucił kapral.
- Bardzo słusznie! - pochwalił sierżant. - A teraz kapralu, opowiem wam ostatnia już zagadkę, dotyczącą psa Cerbera. Czy zna­cie ten piękny mit?
- Melduję, że znam. Trzygłowy pies Cerber, zresztą rodzony brat hydry lemejskiej i lwa nemejskiego, pilnował wejścia do Hadesu na półwyspie Tajnoron, obecnie Matapan.
- Znakomicie, kapralu! Dodajmy, że pilnował nie tyle wejścia, co wyjścia, ponieważ wszystkich tam wpuszczał, lecz nikogo nie wypuszczał. Herkules, jak wiadomo, zdołał ujarzmić i wyprowadzić potwora, przywracając swobodę poruszania się zmarł
ych w obu kierunkach.
- Swoboda poruszania się zmarłych - wyrecytował kapral - zos­tala zagwarantowana na mocy układów z Helsinek, na równi ze swo­bodnym przepływem idei i informacji! A jak ta afera z Cerberem wyglądała w pańskim przypadku?
- Wyglądała fatalnie. Wyobraźcie sobie kapralu, że w naszym szkockim miasteczku zaczęli nagle znikać prominenci...
- Prominenci nieraz znikają! - oświadczył sierżant Dziadul. - Ot, u nas niedawno zniknął cały rząd!
- Nie zniknął, tylko podał się do dymisji, a ci moi prominenci znikali bez śladu.

cdn. może nastąpi?

--- SoupGate-Win32 v1.05
* Origin: fsxNet Usenet Gateway (21:1/5)