• PiS (9/18)

    From andal@21:1/5 to All on Tue Sep 12 18:04:44 2023
    [continued from previous message]

    Dzięki determinacji obywatelskiej i współdziałania: rządu, samo-
    rządów i Kościoła katolickiego udało się stworzyć w  r. Panteon
    Górnośląski. Jego misją jest zachowywanie i upowszechnianie wiedzy o historii Górnego Śląska, jego powrotu do Polski oraz o osobach dla niego zasłużonych, inicjowanie działań kulturalnych, naukowych i edu-
    kacyjnych związanych z historią Górnego Śląska oraz trzema powsta-
    niami śląskimi oraz budowa tożsamości narodowej oraz społeczeństwa opartego na wartościach chrześcijańskich.
    —  —
    . . @ @ @@    Do
    odzyskania przez
    Polskę niepodległości w  r. przyczyniło się wiele środowisk intelektualnych, politycznych i społecznych. Droga naszych przodków ku upragnionej wolności była długa i kręta. Wymagała podejmowania działań zbrojnych, ale również pozytywistycznej pracy u podstaw, budowania
    polskiego kapitału i instytucji oraz uświadamiania szerokich mas społecznych, czym jest polskość i dlaczego warto o nią walczyć. W tym dziedzictwie XIX i XX w. nie sposób pominąć spuścizny myśli narodowej oraz chrześcijańsko-demokratycznej. Dlatego w  r.
    podjęto decyzję o utworzeniu Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego. Prowadzi on badania nad historią idei, upowszechnia wiedzę o polskiej myśli społeczno-politycznej oraz dba o politykę pamięci odnoszącą się do dziedzictwa narodowego, katolicko-społecznego i konserwatywnego.
    W  r. powołano do życia Polską Operę Królewską z siedzibą w Starej
    Oranżerii na terenie Łazienek Królewskich w Warszawie. Jest to najmłodsza, trzynasta scena operowa w Polsce. Nawiązuje ona do dorobku i tradycji kulturalnej XVIII-wiecznej Rzeczpospolitej, gdy duch wielkich reform
    łączył się z dążeniem do odrodzenia kulturalnego, które swą inspirację czerpało w ówczesnych prądach intelektualnych Europy Zachodniej.
    Poza opisanymi instytucjami w latach rządów Prawa i Sprawiedliwości powstały również: Instytut Literatury, Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA, Narodowy Instytut
    Architektury i Urbanistyki oraz Narodowy Instytut Konserwacji Zabytków. Budowanie społeczeństwa obywatelskiego Aktywność obywatelska, angażowanie się w sprawy ponadpartyku-
    larne czy krzewienie pożądanych postaw społecznych jest odżyw-
    czym źródłem dla każdego społeczeństwa. Tego rodzaju działalność sprawia,
    iż członkowie wspólnoty politycznej partycypują w debacie publicznej, ożywiając ją i wzbogacając. Po  r. mieliśmy do czynie-
    nia w Polsce ze zjawiskiem zawłaszczenia dyskursu przez wąskie śro-
    dowiska propagujące w wymiarze ideowym bezalternatywną – w ich mniemaniu –
    pedagogikę wstydu, która koncentrowała się na bezpar-
    donowym i żywiołowym wyśmiewaniu oraz krytykowaniu każdej war-
    tości związanej z szeroko pojętym narodem czy samą polskością. Prawo 3     —  —
    i Sprawiedliwość postanowiło kategorycznie odrzucić ten szkodliwy dla Polski – zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i międzynaro-
    dowym – sposób myślenia i działania. W tym celu powołane do życia zostały
    instytucje mające w ideowym credo zapisaną walkę: z jednej strony o krzewienie postaw patriotycznych, zaś z drugiej o pobudzanie życia obywatelskiego.
    W  r. założona została Polska Fundacja Narodowa, której celami są:
    podtrzymywanie i upowszechnianie tradycji narodowej, pielęgno-
    wanie polskości oraz rozwój świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej. Fundacja prowadzi działalność zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Propaguje wiedzę o najnowszej historii naszej Ojczyzny, martyrologii oraz bohaterskich czynach Narodu Polskiego. Bardzo istotnym aspektem aktywności Fundacji jest promocja pozytywnego wizerunku Rzeczpospolitej i jego ochrona – szczególnie w przypadku rozpowszechniania nieprawdziwych, krzywdzących oraz zniesławia-
    jących informacji o Polsce. Prowadzi działalność wydawniczą, wysta- wienniczą, wspiera aktywność artystyczną oraz naukową. Realizując te zadania, Fundacja buduje polską markę na świecie, zaś w Polsce przyczynia się do kreowania dumy z bycia Polakiem.
    Drugą bardzo ważną instytucją jest Narodowy Instytut Wolności –
    Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego (NIW-CRSO), który powstał w  r. Wspiera on rozwój społeczeństwa obywatelskiego,
    a także działalność pożytku publicznego i wolontariat. Oferuje on liczne programy, które są przygotowywane przez Komitet do Spraw Pożytku Publicznego:
    ▬ Fundusz Inicjatyw Obywatelskich,
    ▬ Program Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata –,
    ▬ Program Wsparcia Rozwoju Organizacji Harcerskich i Skautowych,
    ▬ Korpus Solidarności,
    ▬ Program Wsparcia Rozwoju Uniwersytetów Ludowych na lata –,
    ▬ Rządowy Program Wspierania Rozwoju Organizacji Poradniczych na lata –,
    ▬ Rządowy Program Fundusz Młodzieżowy na lata –, ▬ Program Wspierania Międzynarodowych Domów Spotkań,
    ▬ Polski Inkubator Rzemiosła,
    ▬ Rządowy Program Wspierania Rozwoju Organizacji Poradniczych na lata –.
    —   —
    . . @ @ @@   
    Wsparcie dla lokalnych
    instytucji kultury Bierzemy współodpowiedzialność za rozwój najważniejszych samo-
    rządowych instytucji kultury, wychodząc z założenia, iż wsparcia potrzebują obok dużych, często światowej sławy instytucji centralnych, również ważne i bardzo cenne placówki finansowane przez wspól-
    noty lokalne. Rząd Prawa i Sprawiedliwości powołał Fundusz Wsparcia
    Kultury o budżecie  mln zł, który stanowi narzędzie pomocy dla samorządowych instytucji kultury, instytucji artystycznych, organi-
    zacji pozarządowych i przedsiębiorców prowadzących działalność kulturalną
    w dziedzinie teatru, muzyki i tańca. Celem Funduszu jest zapewnienie stabilnego funkcjonowania instytucji i utrzymanie dotychczasowego
    zatrudnienia w sektorze kultury. Dofinasowania znalazły przede wszystkim
    duże samorządowe instytucje artystyczne,
    których działalność na rzecz kultury polskiej jest nie do przecenie-
    nia. Dzięki wprowadzeniu zmian widać zasadniczą różnicę: w  r.
    Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego prowadziło i współ- prowadziło  muzeów i  instytucji artystycznych, po ośmiu latach rządów
    Prawa i Sprawiedliwości są to  muzea i instytucje pamięci oraz prawie 
    instytucji artystycznych. Wśród nich możemy odnaleźć: Teatr Muzyczny Roma, Filharmonię w Szczecinie, Teatr Kwadrat im. Edwarda Dziewońskiego, Filharmonię Podkarpacką im. Artura Malawskiego w Rzeszowie, Teatr Polski
    im. Arnolda Szyfmana w Warszawie, Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej
    czy Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”
    im. Stanisława Hadyny w Koszęcinie.
    Rozwój polskich zbiorów i kolekcji muzealnych Zbiory i kolekcje polskich muzeów, choć nie tak bogate jak przed II wojną światową, są naszą dumą, prezentują dorobek największych mistrzów kultury europejskiej. Naszym narodowym obowiązkiem jest troska o to dziedzictwo, finansowanie
    konserwacji i restauracji, powiększa-
    nie kolekcji, fi nansowanie wystaw na światowym poziomie oraz zakup nowych dzieł sztuki.
    Zakupiliśmy dla Muzeum Narodowego w Krakowie najważniejszą polską prywatną kolekcję sztuki – Kolekcję Czartoryskich. Stanowi ona niezwykle cenną kolekcję pamiątek narodowych i wyjątkowych dzieł 3    
    —  —
    sztuki. Ujmuje w różnych eksponatach najważniejsze momenty z dziejów Rzeczpospolitej. Kolekcja liczy  tys. obiektów muzealnych, a wśród nich:
    dzieła sztuki, buławy hetmańskie, trofea wiedeńskiej, pamiątki po Tadeuszu Kościuszce, maskę pośmiertną Chopina) oraz  tys.
    książek, starodruków i rękopisów. Nie sposób pominąć Damy z grono- stajem Leonarda da Vinci czy Krajobrazu z przypowieścią o miłosier-
    nym Samarytaninie Rembrandta van Rijna. Od  r. otwarto wystawę w oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie – w Pałacu Czartoryskich,
    gdzie zwiedzający mają do swojej dyspozycji  sal ekspozycyjnych.
    Do zbiorów publicznych zakupiliśmy spadkobierców i sprowadzi-
    liśmy z Francji kolekcję rzeźb Augusta Zamoyskiego. Pozyskaliśmy także m.in. całe kolekcje oraz dzieła wybitnych artystów: Tamary Łempickiej, Marca Chagalla, Stanisława Wyspiańskiego, Tycjana,
    Pietera II Breughela, Józefa Mehoffera, Józefa Brandta, Stanisława Witkiewicza, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Olgi Boznańskiej czy Meli Muter.
    W czasie II wojny światowej nasza Ojczyzna poniosła tragiczne ofi ary.
    Niemcy i Rosjanie wymordowali łącznie ponad  mln obywateli II Rzeczpospolitej. Jednocześnie Polska poniosła gigantyczne straty w mieniu, których odbudowa trwa do dziś. W czasie wojny obaj agresorzy prowadzili zorganizowaną na wielką skalę ofi cjalną politykę kradzieży.
    Według szacunków wartość zrabowanych w latach – w Polsce przez
    Niemców i Rosjan dzieł sztuki może wynosić aż  mld dolarów.
    Z polskich instytucji kultury, prywatnych kolekcji, bibliotek i tysięcy
    innych miejsc wywieziono ok. , tys. dzieł malarskich autorstwa twór- ców ze znanych szkół europejskich,  tys. obrazów polskich artystów, , tys. rzeźb,  mln książek. Rabunek obejmował rękopisy, zabytkowe
    mapy, grafiki, a nawet dzwony kościelne. Po zakończeniu wojny rozpo-
    czął się proces odzyskiwania skradzionych dzieł sztuki, które stanowią bezcenny dorobek wielu pokoleń Polaków. Najcenniejsze dzieła sztuki
    zostały ujęte w katalogu zatytułowanym Sichergestellte Kunstwerke im Generalgouvernement opracowanym przez biuro Specjalnego Komisarza ds. Zabezpieczenia Dzieł Sztuki na Wschodnich Terenach Okupowanych. Funkcję tę pełnił austriacki historyk sztuki dr Kajetan Mühlmann. Niestety udało się odzyskać jedynie % sklasyfikowanych w nim zabytków.
    —   —
    . . @ @ @@   
    Rząd Prawa i
    Sprawiedliwości uznał, że odzyskiwanie zbrodniczo zrabowanych Polsce dzieł sztuki stanowi bardzo ważny element naszej polityki tożsamościowej i międzynarodowej. Wysiłki te wraz z żąda-
    niem reparacji za II wojnę światową stanowią moralny fi lar naszej poli- tyki względem Niemiec. Odzyskaliśmy ponad  cennych dzieł sztuki zrabowanych w czasie II wojny światowej (rysunki, obrazy, akwarele,
    obiekty etnograficzne, zabytki archeologiczne). Wśród nich możemy
    wymienić: Martwą naturę z owocami i butelką wina Anne Vallayer-
    -Coster, Leżącą lwicę Albrechta Dürera czy MaterDolorosa i Ecce Homo z warsztatu Dierica Boutsa. Obecnie prowadzimy ok.  postępowań restytucyjnych w  państwach na świecie.
    Wsparcie dla ludzi kultury i szkolnictwa artystycznego W  r. dwukrotnie zwiększyliśmy limit przychodów, od których twórca może odliczyć
    % koszt uzysku. W  r. znieśliśmy zamrożenie wyna-
    grodzeń w państwowych instytucjach kultury. Umożliwiło to syste-
    matyczną rewaloryzacją płac. Każego roku przyznajemy stypendia twórcze i stypendia z zakresu upowszechniania kultury dla twórców,
    artystów, animatorów i edukatorów, a także badaczy szeroko rozumianej
    sfery kultury i dziedzictwa narodowego. W latach – przyznali-
    śmy w sumie  stypendiów na ogólną kwotę blisko  mln zł.
    Od  r. sukcesywnie zwiększamy wydatki na wyższe szkolnictwo artystyczne. O ponad  mln zł, czyli o ponad jedną czwartą (%),
    zostały one zwiększone w tym roku – w odniesieniu do  r. Nakłady z
    budżetu na publiczne uczelnie artystyczne w  r. po raz pierwszy w historii przekroczą  mld zł. Łącznie w latach – wzrost środ-
    ków budżetowych przeznaczonych na działalność uczelni artystycznych wyniósł ok. %. O ponad % wzrosły nakłady w obszarze szkół arty-
    stycznych I i II stopnia.
    Na inwestycje w szkolnictwie artystycznym zostało przeznaczonych ponad
    ,
    mld zł. Zrealizowaliśmy projekt termomodernizacji szkół,
    który objął  szkół artystycznych ( budynków) w całym kraju.
    Wybudowaliśmy  sal koncertowych przy szkołach muzycznych.
    3     —   —
    Rozwój czytelnictwa Budżet pierwszej edycji Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa w latach – wyniósł blisko  mln zł ( mln
    pochodziło zbudżetu państwa, pozostałą część stanowił wkład własny benefi
    cjentów).
    W ramach drugiej edycji na lata – na wsparcie i promocję
    czytelnictwa w Polsce przeznaczyliśmy ponad miliard złotych, w tym  mln
    z budżetu centralnego.
    Od  r. dofinansowanie na budowę, modernizację i remont na łączną
    kwotę
     mln zł uzyskało  obiektów bibliotecznych.
    Reforma edukacji Jedną z najbardziej oczekiwanych społecznie zmian w 
    r. było doko-
    nanie strukturalnej reformy w systemie szkolnym. Dotychczasowy model
    oparty na -letniej szkole podstawowej, -letnim gimnazjum i -letniej szkole średniej został zastąpiony rozwiązaniem bardziej efek-
    tywnym, czyli -letnią szkołą podstawową i -letnią szkołą średnią.
    Likwidacja gimnazjów przyczyniła się do polepszenia i pogłębienia sposobu przekazywania wiedzy w szkołach oraz rozwiązała wiele problemów społecznych, które z dużą intensywnością występowały we wspólnotach gimnazjalnych. Jednocześnie rząd Prawa i Sprawiedliwości przywrócił obowiązek szkolny od siódmego roku życia – pozostawiając rodzicom wolny wybór w kwestii wysłania dziecka do szkoły w wieku sześciu lat. Zmianom
    tym towarzyszyły przywrócenie przedmiotowego systemu nauczania oraz
    reforma programowa. Dzięki temu udało się zwiększyć akcent na pobudzanie kreatywności, krytycznego myślenia czy logicznego rozumowania. Przywróciliśmy wysoką rangę dyscypli-
    nom humanistycznym, szczególnie historii i językowi polskiemu.
    Jednym z naszych priorytetów jest jak najlepsze przygotowanie młodych
    ludzi do sprawnego funkcjonowania w dynamicznie zmie-
    niającej się rzeczywistości. Dbamy o to, aby uczniowie zdobywali kompetencje, które pozwolą im efektywnie rozwijać się, a także odna- leźć się na rynku pracy po zakończonej edukacji. Dzieci, które uczęsz- czają teraz do szkół, będą w przyszłości wykonywać zawody, których ponad
    połowa jeszcze nie istnieje. Wprowadzamy kolejne programy i
    przedsięwzięcia edukacyjne, które nie tylko w sposób teoretyczny, ale —  —
    . . @ @ @@   
    przede wszystkim
    praktyczny przygotowują uczniów do dorosłego życia i dają solidną podstawę
    do dalszej nauki i rozwoju kariery zawodowej.
    Wszystko po to, aby uczniowie mogli doskonalić swoje talenty, w nowo-
    czesny sposób prezentować zdobytą wiedzę i rozwijać kompetencje przyszłości. W związku z tym: odchodzimy od testowania, zwiększamy zainteresowanie przedmiotami ścisłymi oraz kreatywnymi i twórczymi zajęciami; uczymy poprzez doświadczanie, eksperymentowanie i pozna-
    wanie (Mobilne Laboratoria Przyszłości, SOWA/Małe Centra Nauki).
    Tzw. SOWY wyposażone są w wystawy (eksponaty ukazujące zjawiska związane z różnymi dziedzinami nauki) i majsternie, czyli przestrzeń,
    w której można samodzielnie lub grupowo podejmować działania logiczne, konstruktorskie i inżynieryjne. Przeprowadziliśmy najwięk-
    szą w historii inwestycję w nowoczesną edukację w ramach programu Laboratoria Przyszłości. Głównym jego celem jest wyposażenie szkół w pomoce dydaktyczne najnowszej generacji oraz budowanie kom-
    petencji przyszłości, rozwijanie talentów i praktycznych umiejętności uczniów. W ramach programu wszystkie szkoły podstawowe w Polsce i Polskie szkoły za granicą – ponad  tys. – zostały wyposażone w dru-
    karki D, mikrokontrolery, nowoczesne lutownice i studia nagrań, a także dodatkowo okulary VR, roboty, narzędzia techniczne, mikroskopy,
    teleskopy i sprzęt kulinarny. W  r. planowane jest uruchomienie Programu Laboratoria Przyszłości dla szkół ponadpodstawowych.
    Uznajemy, iż znajomość historii i tradycji stanowi podstawę właści-
    wego wychowania patriotycznego i obywatelskiego. Dlatego nasze działania skupiają się również na inspirowaniu młodzieży do ich pozna-
    wania. Aby trafić do młodych ludzi, zdobyć ich uwagę i zaangażowa-
    nie, trzeba przemawiać językiem, który znają z otaczającego ich dziś świata, odwoływać się do metod i form, które bardziej kojarzą im się z zabawą, rozrywką czy atrakcyjnym sposobem spędzania wolnego czasu. Wprowadziliśmy nauczanie historii w zwiększonym wymiarze i w przystępny sposób, np. poprzez nowe technologie wirtualnej rze-
    czywistości (Innowacyjna Historia).
    W celu zwiększenia świadomości historycznej dzieci i młodzieży oraz dumy z bycia Polakami wprowadziliśmy w miejsce WOS przed-
    miot Historia i Teraźniejszość z obowiązkową nauką historii najnowszej dla
    wszystkich. Program przedmiotu obejmuje okres od  do  r.
    i łączy treści z zakresu historii powojennej z wiedzą o społeczeństwie. Dzięki temu uczniowie szkół ponadpodstawowych mogą poznawać 3 
     
     —  —
    najważniejsze wydarzenia i procesy zachodzące w kolejnych dekadach II poł. XX w. i początku XXI w. w Polsce i na świecie. Celem wprowadzenia nowego przedmiotu na początku kształcenia w szkołach ponadpodsta-
    wowych jest poprawa znajomości historii najnowszej wśród młodzieży szkolnej, lepsze przygotowanie do rozumienia współczesności oraz do świadomego i odpowiedzialnego udziału w życiu publicznym.
    Zainaugurowaliśmy program Poznaj Polskę, tak aby każde dziecko – niezależnie od stopnia zamożności rodziny – miało szansę odwiedzić polskie
    muzea, miejsca pamięci i doświadczyć ich potencjału edukacyj-
    nego. Szkoły mogą otrzymać dofinansowanie na wyjazdy edukacyjne.
    Dzięki temu programowi nauka nabiera praktycznego wymiaru, a lekcje stają się ciekawsze i bardziej atrakcyjne dla młodych ludzi. Dotychczas dofinansowanych zostało  tys. wycieczek, w których uczestniczyło 
    tys. uczniów.
    Mamy świadomość, że samopoczucie fizyczne i psychiczne są tak samo ważne, a troska o obie te sfery jest kluczem do zrównoważonego i harmonijnego rozwoju młodego człowieka. Dzięki proponowanym przedsięwzięciom pomagamy uczniom odbudować ich kondycję fizyczną.
    Podjęliśmy decyzję o zwiększeniu wsparcia psychologiczno-pedago-
    gicznego w każdej szkole. Wprowadziliśmy standaryzację zatrudnie-
    nia psychologów, pedagogów specjalistów: logopedów i terapeutów. Popularyzujemy aktywność fizyczną (w ramach programu WFzAWF uruchomiono 
    tys. SportKlubów) i wychowanie prozdrowotne, proak-
    tywne – zwiększamy zainteresowanie wśród uczniów i rodziców eduka-
    cją żywieniową (Program JuniorEduŻywienie), aktywnością fi zyczną,
    a także osiągnięciami polskiego sportu (czerpanie wzorców osobowych od wybitnych polskich zawodników – poszukiwanie cech, takich jak: wytrwałość, zdrowa rywalizacja, mobilizacja, uczciwość, rozwój oso- bisty), np. w ramach programu Poznaj Polskę na sportowo.
    Wspieramy organy prowadzące publiczne szkoły podstawowe w zwiększeniu
    liczby stołówek szkolnych oraz miejsc dostosowanych do spożywania posiłków przez uczniów. Na realizację tego zada-
    nia w latach – przeznaczyliśmy  mln zł. Celem programu
    „Posiłek
    w domu i w szkole” jest wzmocnienie opiekuńczej funkcji szkoły podstawowej przez tworzenie warunków umożliwiających spożywanie przez uczniów smacznych i zdrowych posiłków.
    Zwiększyliśmy rolę rodziców w funkcjonowaniu szkoły. Rada rodzi-
    ców ma wpływ m.in. na program wychowawczo-profi laktyczny szkoły,
    —   —
    . . @ @ @@   
    opiniuje program i
    harmonogram poprawy efektywności kształcenia lub wychowania szkoły,
    opiniuje projekt planu finansowego składanego przez dyrektora.
    Darmowe podręczniki – podręczniki i ćwiczenia dostają w szkole wszyscy uczniowie szkoły podstawowej. Kupuje je szkoła ze środków przekazanych przez rząd (środki przeznaczone na ten cel w  to  mln zł).
    Jednocześnie odchudzamy tornistry uczniów, tworząc bez-
    płatne e-materiały i e-zasoby.
    Państwo odzyskało możliwość prowadzenia polityki oświatowej dzięki wzmocnieniu ważnej pozycji kuratorów oświaty. Podjęliśmy działania, które
    już doprowadziły do zmniejszenia obowiązków biuro-
    kratycznych nakładanych na nauczycieli. Dzięki temu wprowadziliśmy od  września  r. godzinę obowiązkowego dyżuru tygodniowo każ-
    dego nauczyciela dla uczniów. Sukcesywnie zwiększamy nakłady na edukację. Sprzeciwiamy się likwidacji małych, wiejskich szkół, które są cen-
    trum życia kulturalnego lokalnej społeczności. Wzmocniliśmy w tym obszarze rolę kuratora oświaty – ma on prawo weta w sprawie likwi-
    dacji publicznych szkół prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego.
    Wspieramy rozwój nauki języka polskiego i oświaty polskiej za gra-
    nicą. Dla wzmocnienia stabilnych warunków do nauczania języka pol-
    skiego za granicą powołano nowy Instytut Rozwoju Języka Polskiego im. św. Maksymiliana Marii Kolbego, który we współpracy Ośrodkiem Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą skutecznie realizuje zadania oświatowe na rzecz
    Polonii i Polaków za granicą. Utworzyliśmy nowe szkoły i przedszkola polskie, a młodzi Polacy w polskich szkołach korzy-
    stają z nowoczesnych sprzętów z Programu Laboratoria Przyszłości czy mogą przyjechać na wycieczkę do Polski dzięki dofinansowaniu z programu Poznaj Polskę kraj rodzinny.
    Zwiększyliśmy subwencję oświatową z poziomu nieco ponad  mld zł do kwoty
    blisko , mld zł, co przełożyło się na wzrost wynagrodzeń nauczycieli
    od
    % do nawet %. To rekordowe zwiększenie – ,%
    rok do roku.
    Łącznie w latach – przeznaczyliśmy na inwestycje w oświa-
    cie ponad  mld zł – to o ponad % więcej aniżeli nasi poprzednicy.
    3     —  —
    3.8. Wielka polityka rolna Polska wieś jest tak samo ważną częścią naszej Ojczyzny, jak mia-
    sta. Wszyscy jej mieszkańcy mają prawo do godnego życia i czerpania zysków z rozwoju, którego w dużej mierze są twórcami. Odrzuciliśmy politykę dzielenia naszego kraju na części lepsze i gorsze, szczególnie że przez lata – a najintensywniej w dobie rządów PO–PSL – wieś była stygmatyzowana,
    wyśmiewana i ukazywana jako przestrzeń archaiczna,
    którą należy pozostawić samą sobie. Prawo i Sprawiedliwość wdrożyło liczne
    rozwiązania prowadzące do wyrównywania szans tak, by poziom życia na wsi zbliżał się i w końcu osiągnął pułap miejski. Polska wieś jest od wieków
    ostoją wartości, tradycji, krzewienia postaw patriotycznych i
    obywatelskich. Zapewnia Rzeczpospolitej bezpieczeństwo żywno-
    ściowe. Z tych powodów powinna być szczególnie chroniona i znajdować się w
    centrum polityki rządu, a nie na jej obrzeżach, jak niegdyś.
    Nowoczesne i naturalne rolnictwo Od samego początku naszych rządów przyjęliśmy szereg programów,
    które miały za zadanie wsparcie rolnictwa, jego ochronę oraz roz-
    wój. Bardzo istotnym elementem było akcentowanie ważności oraz roli rodzinnych gospodarstw rolnych. W grudniu  r. kierownic-
    two przyjęło „Program Działań Resortu Rolnictwa na lata –”
    i kolejne w ramach drugiej kadencji do  r. Działania wymienione w Programie uzupełniono o projekty wynikające z przyjętego przez Rząd w 
    r. „Planu Odpowiedzialnego Rozwoju”, a następnie „Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju” przyjętej przez Rząd w lutym  r. Konsekwencją tych działań była przyjęta przez Radę Ministrów w paź- dzierniku  r. Strategia Zrównoważonego Rozwoju Wsi, Rolnictwa i Rybactwa do  r.
    Prawo i Sprawiedliwość obejmując w  r. rządy, miało świadomość wagi
    i
    odpowiedzialności pracy, jaką należy wykonać, by poprawić kon-
    dycję polskiego rolnictwa, ustabilizować podstawowe rynki rolne oraz zatrzymać procesy degradacji społecznej oraz infrastruk turalnej na
    obszarach wiejskich. Opracowano  projektów strategicznych na rzecz rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich. Wprowadziliśmy do Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju (SOR) do  (średniookresowej —  — .ˆ. @ @ @ strategii rozwoju kraju) zapisy
    gwarantujące,
    że rolnictwo i obszary wiejskie to ważny element gospodarki kraju, za
    który odpowiedzialny jest cały rząd.
    Przywrócono nadzór ministerialny nad Ośrodkami Doradztwa Rolniczego. Wdrożono e-wniosek umożliwiający rolnikom składanie wniosków obszarowych o płatności bezpośrednie drogą elektroniczną oraz możliwość składania oświadczeń. Wypracowano skuteczny mecha-
    nizm przekazujący rolnikom płatności obszarowe w formie zaliczek (% kwoty) w danym roku, zaliczki wypłacano od  października do  listopada. Wdrożono system wprowadzania innowacji w rolnictwie,
    polegający na utworzeniu konsorcjów składających się z grupy rolników, przedsiębiorców, naukowców i organizacji.
    Opracowano i wdrożono Polski Ład dla Polskiej Wsi, który zawiera szereg konkretnych i szczegółowych rozwiązań, wśród których priory-
    tetem na najbliższe lata jest „Siedem Spraw dla Polskiej Wsi”: dopłaty powyżej średniej unijnej dla małych i średnich gospodarstw; przejście na emeryturę bez konieczności przekazywania gospodarstwa; nowy system ubezpieczeń upraw; bezpłatna przestrzeń targowa dla rolnika w mieście; ,
    mld zł na odbudowę polskiego przetwórstwa oraz sprze-
    daż i produkcję żywności w gospodarstwie rolnym.
    Na wniosek rolników i organizacji rolniczych wprowadziliśmy w  r. „Rolniczy handel detaliczny”, który umożliwia rolnikom produkującym żywność wprowadzać ją na rynek na uproszczonych zasadach. Dziś w tym systemie zarejestrowanych jest aż   podmiotów. W ten sposób została
    skrócona droga „od pola do stołu” przy jednoczesnym zastosowaniu ulg podatkowych ( tys. zł wynosi kwota zwolniona z podatku dochodowego). Rolniczy handel detaliczny pozwala wpro-
    wadzać rolnikom na rynek żywność każdego rodzaju, dając tym samym konsumentom łatwy dostęp do polskich produktów najwyższej jako-
    ści z pominięciem zbędnych pośredników. Handel może odbywać się w gospodarstwie, targowisku czy trafi ać do sklepów, szkół czy restau-
    racji. Dzięki temu rozwiązaniu powstały nowe relacje gospodarcze pomiędzy producentami żywności a konsumentami.
    Zapewniliśmy bezpłatne miejsca do handlu rolniczego. Od  stycz-
    nia  r. weszły w życie przepisy, które nakładają na gminy obowią-
    zek wskazania miejsca, gdzie będzie można w piątki i soboty kupić bezpośrednio od rolnika jego produkty. W tych dniach rolnicy mogą 3
    
       —  —
    sprzedawać swoje produkty bez opłat targowych. W ten sposób mogą oni sprzedać swoje produkty bezpośrednio bez marży pośrednika, zaś mieszkańcy miast otrzymali dostęp do żywności wysokiej jakości.
    Jako jedno z pierwszych państw UE wprowadziliśmy kompleksowe rozwiązania legislacyjne mające ma celu wzmocnienie pozycji pro-
    ducentów rolnych względem firm handlowych i przetwórczych oraz poprawę relacji w łańcuchu dostaw produktów rolno-spożywczych.
    Dzięki nowym przepisom udało się w dużej mierze wyeliminować nie-
    uczciwe praktyki handlowe tak, aby wszyscy jego uczestnicy mogli
    funkcjonować na tych samach, transparentnych zasadach. W  r. zde- finiowano  nieuczciwych praktyk handlowych, w tym  bezwzględnie zakazanych, do których należy zapłata w terminie późniejszym niż  dni
    za
    produkty łatwo psujące się i  dni na pozostałe produkty oraz anu- lowanie zamówienia produktów łatwo psujących w terminie krótszym niż 
    dni przed przewidywanym terminem dostarczenia. Dzięki nowym rozwiązaniom dostawcy produktów rolnych i spożywczych mają większą pewność funkcjonowania na rynku krajowym.
    Wprowadzono ułatwienia i korzystniejsze warunki ubezpieczenia w KRUS, w
    tym m.in.: wyższa emerytura dla osób opłacających wyższe składki na ubezpieczenie społeczno-rentowe; podwojenie świadczenia chorobowego
    (składka wzrosła o %, a świadczenie o %); od stycz-
    nia  r. zmiana wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku
    przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej ( zł za każdy
    procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu)
    i zasiłku chorobowego ( zł za każdy dzień niezdolności do pracy). Rząd wraz Bankiem Gospodarstwa Krajowego utworzył Fundusz Gwarancji
    Rolnych ze środków unijnych. Jego celem jest wsparcie gospo-
    darstw rolnych i przedsiębiorstw przetwórstwa rolno-spożywczego w dostępie do finansowania kredytowego poprzez udzielanie gwarancji spłaty kredytów. Dzięki temu w sposób wieloaspektowy wspieraliśmy wzrost inwestycji w gospodarstwach rolnych.
    Rząd prowadzi działania na arenie międzynarodowej skoncentro-
    wane na poszukiwaniu nowych rynków zbytu dla produkcji polskiego
    rolnictwa. Dywersyfikacja i poszerzenie eksportu polskiej żywności sprzyja wzrostowi gospodarczemu przy jednoczesnym uniezależnia-
    niu się od gospodarek państw dominujących we wzajemnym handlu z Polską. W latach – udało się uzgodnić warunki eksportu do krajów Azji,
    Ameryki i Pacyfiku. Obecnie polskie jabłka, drób, mięso —   —
    .ˆ. @ @ @ wołowe, zboża czy produkty
    mleczarskie trafiają
    na stoły mieszkańców m.in.: Chin, Wietnamu, Kolumbii, Indii, Tajwanu, Brazylii czy Meksyku.
    Jednocześnie stale notowaliśmy wzrost eksportu do państw członkow-
    skich Unii Europejskiej.
    W  r. wartość eksportu z Polski artykułów rolno-spożywczych osiągnęła
    poziom , mld EUR. Oznaczało to, że od  r. (, mld EUR)
    wartość eksportu produktów rolno-żywnościowych wzrosła blisko dwukrotnie i
    był to jak dotąd najwyższy poziom w historii.
    Wykres 15. Handel towarami rolno-spożywczymi w latach 2015–2022 (dane wstępne)
    Eksport Import Saldo mld EUR 52,5 50,0 47,5 45,0 42,5 40,0 37,5 35,0 32,5
    30,0 27,5 25,0 22,5 20,0 17,5 15,0 12,5 10,0 7,5 5,0 2,5 0,0 23,9 24,3
    27,8 29,7 31,8 34,3 37,6 47,6 25,0 32,1 20,0 21,3 22,7 16,1 17,3 19,3 2015
    2018 2016 2019 2021 2017 2020 2022*
    Handel towarami rolno-spożywczymi w latach 2015–2022 (dane wstępne)
    W  r. osiągnęło poziom , mld EUR i w porównaniu z  r.
    (, mld EUR) wzrosło blisko dwukrotnie.
    3     —  —
    Utworzono Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR), któ-
    rego celem jest podejmowanie działań informacyjnych i promocyj-
    nych dotyczących polskiej żywności wysokiej jakości. Realizuje on działania m.in. pod hasłem „Poland tastes good” („Polska smakuje”) podczas międzynarodowych wydarzeń. Promocja polskiej żywności odbywała się

    [continued in next message]

    --- SoupGate-Win32 v1.05
    * Origin: fsxNet Usenet Gateway (21:1/5)