Waciak, który przejrzał :

https://www.youtube.com/watch?v=cyO786KOPMg

Zmęczony Piorun - wzrok Parsifala

Biały od żaru kazachskich pól

Oświetlił owal Świętego Graala

Krwi Boskiej Kielich - Mądrość i Ból.



Wiecznej się poddał wiedzy katordze

Uczeń Merlina - tułaczy Żyd.

I grał mu Bacha księżyc po drodze,

I szły z nim wierne, więzienne wszy.



Szesnastoletni Kałmuk - Marksista

Girlandy z uszu rzucał na stół,

Doby odmierzał piwniczny wystrzał

I chleb łamany z prowokiem na pół.



I wszystkie śmierci były mu dane,

Ciało drążyła mu każda z kul -

Sól czasu sypał w otwartą ranę

Apostoł wszystkich wiar świata - Ból.



Za kalejdoskop białych salonów,

Za romans z Heglem w Belle époque

Knuty bydlęcych na wschód wagonów,

Pod krzyżem z Chleba ciężki krok.



Z czaszek przyjaciół kapie narkotyk

Sławy, szaleństwa, strachu i zdrad

Przez mały okrągły Historii dotyk,

Który zaciera za sobą ślad.



Ciała przyjaciół - warstewka ziemi,

Pod którą mrowi się trupi ul.

I śni się wielki Sen o Kamieniu,

I zrywa ze snu prawdziwy Ból.



Miłość. Tak, Miłość. Sztuka. Tak, Sztuka,

Lecz Ból, co na pół przecina twarz.

Nikt już Świętego Graala nie szuka

I nikt nie broni Wyniosłych Baszt.



Woń cytrusowa słońc Kalifornii,

W drgających iskrach paryska noc.

Moi umarli milczą pokornie,

Na ziemi tarcza moja - mój koc.



Zmęczony Piorun - wzrok Parsifala

- Światło gasnące z dwóch białych kul -

Ogląda owal Świętego Graala -

I Ból zamienia się w Moc.

Jacek Kaczmarski

30.8.1985

--- SoupGate-Win32 v1.05
* Origin: fsxNet Usenet Gateway (21:1/5)